Salıncakları kırılan çocuklar
salıncakları kırılan çocukların
küçük,kirli elleri ve kırık hayalleri
gizlenirken kapı arkalarına,üşümüş
tir tir titrer
İmece
Kara bulutlarla dolu gözlerim ve gökyüzü
kulaklarımda sesinden kırıntılar
üşüyen iki ağacın yanıbaşında
geçen temmuz akşamlarını düşündüm önce
En güzel
En güzel gökyüzü gözlerindi
En güzel baharı seninle tattım
En güzel sözleri duymak dilinden
Susuzluğuma bir soğuk su elinden
İnsan
İnsan toprakta insan
Karıncalar karınca
Ağaçlar toprakta tohum
Böceğin böcek olduğu kadar
İnsan Gölgeleri
Aç insanlar dolu sokaklar
Islak,pis,korkmuş,yorgun
Dertler azgın çileler içinde hep
Başıboş,darmadağın,sahipsiz
Güz sürgünü
kaya çatlaklarından güne uzanan tohumlar
yeşertir benliğinde direngenliği
kaynağında kurumak üzere olsa bile
her damlası bengisu
BU
yol kenarlarına dizili gecekondulardan
sarı ışıklar sızar her akşam
irili ufaklı,elleri kir pas içinde
aç susuz insan yavrusu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!