sen yazarken ben vuruluyorum
kelimeler arasında saklı
yasaklı
itirafı güç
benim olmayan sevdan
Bugün, ömrümün tam orta yerindeyim. Evre evre yaşadığımız şu yalancı hayat nasılda apansız gelip geçi vermiş. Bunu ansızın fark etmek arada bir kredimizin tükendiğini görmek. hiç bitmeyecek sandığımız hayatın, adım adım sona yaklaştığını görmek… insan oğlunun ömrünü kullanmasıyla kredi kartı harcamaları arasında bir parelellik var. ikisini de hiç düşünmeden harcayıp tüketmekte bir beis görmüyor. oysa er yada geç hesabı ödeyen insanın kendisi,
İnsanoğlu yeryüzünde misafir olduğunu unuttuğu günden beri,hayat, acımasız ve zor gelmiştir. Oysa; işte geldiğimiz gibi gidiyoruz.hemde tek bir anına bile müdahale edemeden çaresiz.
Biraz daha lüks bir hayat, biraz daha iyi bir gelecek için; nasılda kıyasıya bir mücadele içerisindeyiz.layiki, dindarı, liberali,solcusu, sağcısı,sağın ortası, solun ortası fark etmiyor. Herkes biraz daha para biraz daha iyi bir yaşam diliyor. Oysa; bu kavramları ortaya atan mutluluk yada mutsuzluğumuzu buna endekslememizi isteyen kim. Hayatın kendisimi yoksa deli gibi çalışıp çılgınlar gibi harcayan biz mi ? Tabiki biz. kendi yarattığımız,olmazsa olmaz dediğimiz standartlarımız, acılarımızın asıl kaynağı değil mi? Süpürge tohumuyla yemek yapıp çocuklarını doyuran anne ile yediklerinden karın ağrısı çeken kara gözlü çocukların her şeye rağmen gülümseyebilmesi mutluluk mudur? yoksa suratımıza çarpması gereken bir tokat bir insanlık ayıbımıdır? Gerçekten nedir mutluluk?
Arabamızın markasımı? yoksa mobilyaların göz alıcılığımı? yada bilmem hangi partiden millet vekilliği mi? yoksa mutluluk huzurun diğer adımı. Ha birde kendiyle barışık olmak diye bir kavram var. ama; insanın kendisiyle barışık olması için önce insanla ve de dünyayla barışık yaşaması gerekmez mi?
Kendimizi anlamak ötekini anlamak demek değil mi? ötekini anlayabilen kendisiyle zaten barışık değimlidir?
Bugün hayatın tam orta yerindeyim. niye? ne için? nasıl yaşadım? bunları görmek için illa yaşın kemale ermesi mi gerekir? hayat bir tecrübeden ibaretse bunca tecrübeli insan yığını neden tecrübesini gelecek nesillere aktarmak için sadece konuşur.. Açlığa ve yoksulluğa bir çare aramadan yaşamak insanın kaderimidir? yoksa özünde insan bu mudur?
Vanda bahardan kalma bir kış günü
Yarı ayaz yarı güneşli bu günde
Gözüm takılıp kalıyor
Kaldığım odanın penceresinde
Asılı duran bir hüzün sanki.
nefesiyle parmaklarını ısıtmaya çalışan
Ey! sevgiliye sevgili olan!
Aşk senin gözlerinde güzel.
Sevda senin masallarında...
Masmavi rüyalar
senin gözlerinle güzel.
içinde açar bahar çiçekleri..
Ararat bir dağdır heybetli
Ararat bir dağdır. Başı her zaman dumanlı
Ararat bir dağdır etekleri,yem yeşil ama başı hep karlı.
Nysa bir ankit kent, içinde yedi veren güllerin yanlız dolaştığı.
Nysa hüzünlü bir saklı kent, içinde yabancı aşıkların dolaştığı
Nysa bir yüreğin umutlarından arta kalan son kale
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!