Halsiz Gece Şiiri - Utku Demir

Gece kaplıyor
Son gözyaşları dökülürken
Elem dolu bulutların
İğneler batmış
Can haliyle
Haykırış beklenirken
Yeri göğü inletecek
Sıkmakta gece kendini
Boşaltsa da bir kısmını
Yoğunluğu çekmekte arta kalanları

Söndürüyor tüm ışıkları
Sokmuyor alanına yolcuları
Kapatırken bütün girişleri
Düşünemiyor sanki bu sefer kendini sevenleri
Nerde senin dostluğun
Bırak girelim mekansızlığına
Geçmişe yolculuk edip
Dolaşalım şahit olduğun anlarımızda

Zor nefes alsakta
Senin etkinliğinde
Sessizliğin en güzel yanın
Beyaz çizgilere açıksın
Kapkara görünsen de
Farklı duygular yaratırsın
Hem de her seferinde

Anlıyorum seni de
Ey halsiz gece
Söyle nereden kaçıp geliyorsun
Dertlerin sırtında yüklü
Anlatmak bile istemiyorsun
Kendi halinde dalıp gidiyorsun
Yoruldun belli ki benim gibi
Taşıyamaz oldun artık bir yenisini