Halnağme Şiiri - İbrahim Demirel

Bilmediğin tabip değdirme yarana,
Hak ile sokma kimseyi arana
Namazım var diye elini harama
Uzatma yanarsın, yanılırsın ey gafil

Tevekkül için gerek yok Tekkeye
Tevbe için lüzum yok Hacca Mekkeye
Sakın aldanma tesbihe takkeye,
Gavura da giydirsen yakışmaz mı ey cahil

Hamurun toprak olsa da Allah verdi canı
Neylersin öteki dünyada şöhreti şanı
Hele ki döktüysen, masum kanı
İki cihanda yatacak yer ararsın ey zalim

Ölüm cihanda bir son mu sanırsın,
Ölüm hicret, yolun sonu ahiret, yanılırsın
Dünya da hakkımı alıp unuttunsa şayet
Ahirette elbet, adım hatırlarsın

Senin gibi niceleri göçtü,
Kendini birşey sandı ama hiçti
Aşk şerbetinden çok azı içti
Mülk insana sade bir kefen biçti

Hakkani’ yem budur özüm
Gayri bundan ibaret sözüm
Dağlasan da iki gözüm
Kirpiğim kaşım gene cana batar,