Halledemeyiz Şiiri - Burçin Çelik

konuşarak halledebiliriz diye düşündüğüm bir gün aradım onu
ona bu bitmeye yüz tutmuş hallerimizi kurtarabilir miyiz diye sordum ve bu sondu
“Seni üzmek istemem ama” dedi
bu tarz bir cümlenin devamını dinlemeye gerek yoktu
Çünkü böyle bir cümle “ çekil git hayatımdan” demenin en nahif yoluydu

Çünkü böyle cümleler orada can veriyor olsan dahi “umurumda değilsin” diyemeyen biri için kaçış olurdu

Böyle bir cümle “seni artık sevmiyorum” u dolaylı yoldan anlatmanın ön sunumuydu

Ben de hiç beklemedim cümlenin sonunu
ve zaman kaybetmeden kapattım telefonu

geçtim balkona yaktım sigaramı
bilirim ki böyle zamanlarda sigara yakmak yürek acını tütün ile geçirmeye çalışmaktı
bilirim ki bir sigara yakmak, gözlerinden akacak olan iç acılarının göz pınarlarına vurmuş halini dizginlemeye çalışmaktı
bir nevi anı kurtarmaktı

işte böyle başlayan konuşmaların, bu tarz cümlelerin ve tam da böyle zamanların sonrası çığlıklarca kıyamettir
feryatlarca figandır
ateşlerce yangındır
yandığının resmidir
cayır cayır hem de diri diri…

Bu gece sarhoş bir kadının ağlamaktan şişmiş gözlerine ve akmış makyajına aldırmadan
“üzgün değilim ben, hepsi geçecek lan” diye bağırmasından rahatsız olursanız
orasının bizim evin balkonu olduğuna inanın…

şimdi ben yarın sabah uyandığımda
neşteri vurmayacaksam bu dünyanın bileklerine dikine
sırf onun şah damarı o boynunda atıyor diye…

neyse ki ben iyi biri değildim
zaten o da iyi birini hakeden biri değildi
biz artık onunla hiç bir şeyi
ölüşerek de olsa halledemeyiz.

Burçin Çelik