Hallac'ın Çığlığı Şiiri - Kemter Abdal

Bu şiir, Hallac-ı Mansur'un çileli hayatını ve "En-el Hak" (Ben Hakk'ım) sözünün yankısını derin bir saygı ve hayranlıkla anlatıyor. Şair, dudaklardaki sır olan bu ifadenin Bağdat'ın taş duvarlarında yankılandığını, Mansur'un ruhunun sıradan aklın anlayamayacağı bir aşkla tutuştuğunu belirtiyor. Ayakları prangalı, elleri kan revan halde bile her kırbaçta Allah'ın adının duyulması, onun çektiği acılara rağmen inancından vazgeçmediğini gösteriyor. Dünyanın ona zindan, gökyüzünün hicran olması, yaşadığı yalnızlık ve çaresizlik hissini vurgularken, kalbindeki aşkın saltanatı onun içsel gücünü ve teslimiyetini simgeliyor. Üzerine taş yağdıranların onu anlamadığı, oysa onun her zerresinde Hakk'ın tecellisini gördüğü ifade ediliyor. "Attığınız taşlar O'nadır" sözü, onun her şeyi Hakk'tan bildiğini ve çektiği acıları bile ilahi bir tecelli olarak kabul ettiğini gösteriyor. Aşk ile yoğrulmuş yüce bir er olduğu vurgulanıyor. Darağacında sallananın sadece bedeni olduğu, asıl olanın aşk ile erimiş ulu bir can olduğu belirtiliyor. "En-el Hak" çığlığının bir feryat değil, vuslata ve teslimiyete duyulan coşkun bir yemin olduğu ifade edilerek, bu sözün derin anlamı ve Mansur'un manevi hali yüceltiliyor. Kemter Abdal'ın bu içli sesi dinlemesi ve Hallac'ın aşkının tüm sineleri yakması, onun inancının ve sözünün yüzyıllardır süregelen etkisini gösteriyor. "En-el Hak" sırrıyla dolu nefesinin bir gün aşk deryasında yeniden duyulacağı umuduyla şiir son buluyor. Bu şiir, Hallac-ı Mansur'un cesaretini, inancını, teslimiyetini ve "En-el Hak" sözünün derin anlamını güçlü bir şekilde ifade eden etkileyici bir saygı duruşudur.