HALKLARIN KARDEŞİYİM
Kenar mahallemin çocuğuyum ben.
Ömrümde en çok iki yada üç kez
görsem de denizi.
Sevdaya düşünce
pır pır eden yüreğim,
içimde ki yakamozlarla
ay gibi gülümserim.
Bozkırların çocuğuyum ben.
Gölgeleri kesilmiş,
ağaçkıran olmuş
dağlarıma baksam da her gün.
İçimde gökkuşağı kadar renkli,
kardeşçesine ormanlar büyütürüm.
Ekmeğim umuttur benim.
Her öğün düş sofralarında
doğrasam da dilim dilim.
Sıvayıp kollarımı yeniden,
umut hamurumu
yoğurmaya girişirim.
Türkiye’min çocuğuyum ben.
ucuz emek cennetimin,
ucuz emekçilerinden biriyim.
Dünyamın çocuğuyum ben.
Her şeye rağmen
dünyaya geldiğine sevinen.
Küçücük şeylerden de
mutlu olmasını bilen.
İnsanı insan olduğu için seven.
Din dil, ırk cins ayırt etmeden.
Kuzey, güney, doğu, batı fark gözetmeden.
Tüm Dünya halklarının
öz be öz kardeşiyim ben.
14.11.07
Adnan Şahin 2Kayıt Tarihi : 15.11.2007 19:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!