Gece vakti, kara toprakta
Yalnızlık duymuyorum.
Halkım ben, sayısı bilinmez halk.
Sesimde sessizliği delecek
Ve karanlıkta filizlenecek
Arı bir kudret var.
Ölü, şehit, gölge, buz,
Tohumla kefenlenir birden.
Gömülü görünür halk.
Fakat döner buğday yeryüzüne geri.
Acımasız kızıl elleri
Sessizliği deler.
Biz yeniden doğarız ölümden.
Pablo NERUDA
Çeviri: Osman TUĞLU
Kayıt Tarihi : 14.4.2015 09:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!