Halkının Özgürlüğü Şiiri - Ozancan Polat

Bir hedefti,gökyüzüne çizmek azmi,
Kana karışan umutları bembeyaz gerçeklere sığdırarak,
Öfke değil,inançtı...
Bir albayrak altında hurriyeti savunmak.
Bastığın toprak değildi,
Mezarındı...
Ve bunun bilincinde vatan diyebilmekti ya sevgi!
Ayağında botlar mı vardı sanki?
Müptelası olduğun bir sefalette mi kazandın cefayı!
Sen dar yollarda özgürlüğünü savundun,
Hayâsız düşmana hayâyı anlattın,
Kanayan yarana vatanım diye merhem bastın.
Nelerden vazgectin?
Kundaktakinden,
Ceddinden,
Belki de biricik sevdiğinden...

Halkının özgürlüğüydü cumhuriyet;
Ve sen bu vatan için ölüme kestin bilet.
Kim sorarsa seni şimdi,
Ölmedi derler,
Çünkü yüreklerinde hapsettiler;
Sarı saçlarını,mavi gözlerini.

Ve bir sabah gölgelenmiş umudun göndere çekildi,
Gülümseyen çehreler cumhuriyet dedi.
Halkın özgürdü artık,
Aylardan Ekimdi...