Halkapınar Gölü Şiiri - Hüdai Ülker

Doğrudur dağlardan sızan renklerle göle gittiğimiz
yıldızların dostluğuna sarılıp işte budur diyoruz
işte budur bizi suya taşıyan tükenmez sevgi
yankılanan su sesi öğle vaktinde çarpar genzimize
ağaçlarda kuşlar sularda ses gel bak sevdiceğim
alemin elaleminden duyma ağaçlara yürü
önüne çıkar zaten Halkapınar gölü
bizi rüyalara taşısın atlarına su içiren tanrıça
bütün yüzlerden sonra bir sen bir de ben kalacağız
yaprağa düşen her ışık kışın bittiğine delalet
içimize düşen düğün sesleriyle çıkaralım mayısı
bak rüzgarla birlikte kucağını açıyor Halkpınar
gel kuşlar yokuşlara vurmadan
bizi o yıllara taşısın tarlaların yankısı
çocukluğun saçmalığı mıdır o sulara girmek
ve her sabah aklımıza takılan ıslak çayırda yatmak
bu bir yaşamaktı serin sularda kaybolmak
ah Halkapınar düşünmedik ileriyi
çok fazla yaşadık o günleri bitmeyecek sandık
bir heves değmişti ayaklarımıza çıtırdamıştı otlar
binlerce yıl geçti aradan eridi göldeki buhar
ve geçip gitti Halkapınar.