Halkalı Köle... Şiiri - Tebessüm Kalfa

Gönderiyorum seni,
Artık özgürsün.
Yıllardır yaşadığın zindanın
Kapısını açık bıraktım dün gece.
Kilitlemedim.
Uzaktan izliyorum seni,
Karanlık odandan çıkacağın anı görmek istiyorum.
Sana baktığımı bilmiyorsun,
Beni görmüyorsun.
Kim bilir nasıl kamaşacak gözlerin güneşi görünce,
Havayı koklayacaksın bir süre,
Toprağı elleyeceksin.
Koşmak isteyeceksin ama ayakların izin vermeyecek.
Yıllardır yürümedin çünkü.
Seni omzuma yaslayıp yürütmek isterdim;
Oysa,
Biliyorum ki,
Beni görünce kaçıp saklanacaksın.
Tekrar kilit altına
Gireceğini sanacaksın.
İşte bu yüzden yanına gelemiyorum.
Gitmeni sadece uzaktan izliyorum.
Seninle birlikte kendimi de kilitledim
O karanlık zindana oysa.
Artık ikimizde özgürüz…
İşte kapı açılıyor usulca,
Ruhumda hissediyorum sendeki telaşı,
Ağır demir kapının önündesin şimdi,
Gözlerin kapalı,
Yüzün bembeyaz olmuş.
Elmacık kemiklerin çıkmış ortaya,
Ayakların titriyor, yaşlanmışsın.
Şakakların beyazlamış, zayıflamışsın.
Sana neler yapmışım ben?
Korkma hayatın senin artık.
At adımını önüne geçmeyeceğim.
Koluna yapışmayacağım seni tutmak için.
Hadi at adımını ve git yavaş yavaş.
Neden duruyorsun öylece?
Koşup yanına gelmek istiyorum.
Fakat hayır,
Bu sefer olmaz.
Sana hayatını geri veriyorum.
Al onu.
Üzgünüm, çok üzgünüm.
Oysa benim senden daha çok yıkıldı içim.
Ben senden daha çok çöktüm.
Bilmiyorsun.
Usul usul oturdun kapının önüne,
İşte dediğim gibi,
Toprağı elliyorsun.
Bir çiçek kopardın sarılarından,
Kokluyorsun.
Güneşe alıştı gözlerin,
Ellerin buluştu toprakla…
Artık gitmelisin.
Çalıların ardında daha fazla bekletme beni.
Git. Hadi git…
Ayağa kalktın zorla
Hoşça kal aşkım. Beni unutma…

Hayır, buda ne demek oluyor?
Geri döndün.
Yapma…
Bırak özgür olalım artık!
Simdi de sen beni hapsetme,
Kapattın kapıyı,
Gitmedin.
Yıllarını geçirdiğin zindana geri geldin.
İkimizde tutsağız yine.
Ayağı bağlı iki köle…