Halkalar Şiiri - Bekir Mutlu Gökçesu

Mesafeler kısıtlı, sözcükler sınırlı
iç içe çoğaltan kendisi insanın yanılsamalarını
bazen bir taş kadar olamıyoruz suya düşen
çoğaltan, çoğaltan, çoğaldıkça çoğaltan halkalarını...
İçsellik ah, uçsuz bucaksız ama daracık bazen
hayata dair ve sıradan bir çember kimi
ki hep ezber, gelmeleri ve gitmeleri
senin için diyorum, senin için kırmalı zincirleri...

Hayretlerim kendime, alkışlarım kendime bugün
sen bir şövalyesin dediler, bu da bir oyun
alelacele itildim sahneye... hay ben böyle rolün
üstelik iki numara büyük geldi gömleği dublörün
ben şaşkın, adam çıplak ve tabi alkışlar: şak, şak, şak...
Böyle mi yaşanır tutkular, kınında paslanmış suskumla?
Nagalip yüreğim, kazanmak istemem ki, hırpalanmışım
küçük, büyük savaşlarda...hayatın içinde hep bir savaş var
hiç anlayamayacağım, benim gönlüm hep uzlaşmaktan yana oldu
çemberimin içi halkalarla doldu anlayacağın...
Bir çember ki hep ezber, gelmeleri, gitmeleri
ya hayaller?
Onu da ya dizeden aşıracaksın ya da geceden
ah hayaller, imgeleri insanın, erişilmez düşleri
senin için diyorum, senin için kırmalı zincirleri...

Ne kadar çok büyütmüşüm/küçültmüşüm gözümde kendimi
hayretlerim kendime bugün, hayranlığım evrakı metrukelerine
bırakmak var çamurunu ruhumun, bırakmak ellerine...

Dokunabilir miyim düşlerinize?