Halka Şiiri - Merve Sühan

Uyanıp gecenin bir yerinde, ayın süzülen yalnızlığına karşı seni düşünüyorum

Sonsuzluğa sığdırdığım zamanın tersiyle, masalların hevesinden olma

Bir gökyüzü bırakıyorum çiçekten sürmeli geceye

Bin yıllık gönül meramı bu, bir küçük radyoya dolan

Araf’ın en ulaşılmaz adresiyken içimde halkalanan.

Uzak şehirlerin, uzak insanların kederine terkedilen

Ete, kemiğe bürünmüş bir alın yazısı hikâyesi bu.

Bütün gönül yaralarının başladığı

Bütün hayatların bir ince iplikle bağlandığı

Dünya bir nefeslik yutkunma yeri

Hayallerini tamamlamadan göçüp gidenler için.

Nereye yürüyeceğini bilmeyen, etekleri bayram yeri çocukların

Arap aşım, sümbülüm, gönül özüm

Nazlı bekleyişlerde adını sayıklamaktayım

Neredesin! Bu çorak sessizlikte, bu merhameti yoksul kentlerde

Gün batımında solan sözler aşkına

Neredesin!