Cazibe ya da çekim; var oluşun ve varlığın, temel hareketi ve bir duruş bir beliriş biçimidir. Halkın cazibe ve çekim alanı halkın üyelerini aitleştirmektir. Halk çekim alanında üyeler kendilerini halkın birbiri ile iletişen aidi oluşları gerçekler. Aitleşme bir örnekleşmeyi, kimlik birliklerini ve duygusal birlikleri sağlar.
Bunlar halk içi tanımlanma ve birbirini tanıma gruplarıdır. Kısa süreli amaçlı birliklerdeki kalabalıklar olabileceği gibi, bir akım biçiminde moda belirişler de olabilirler. Ve geçmişten güne gelenek yaşayış benzerlikleri (mimiriki) * ola gelen tutumlayışlar olmaktadırlar.
Bu aidileştirme çok önemli ve hayati bir fonksiyondur. İnançlar ve dinler bu tür cazibenin çekeyleşesi sayesinde mümkündür. Ki bunlarda başlangıçta ahlakçı ve filozof öğreticilerin benimsetmesi ile kazanılır. Halk bunu gelenek olarak benimser ve sosyolojik deneyimlerle bir kazanç aktarımı olarak, sosyal genetik sürerliliğini benimser.
Bunun dışında halk, herkesin Ya da çok kesimlerin ilgisinde olabilecek cazibe Ya da çekim merkezleri oluşturamaz. Bu yapı halkın parçalı yapısından kaynaklanır. Toplum, kurum ve kuralları ile parçalı yapıları bağıntılarken, halk inançsal, geleneksel, aitleşmenin dışında; üyelerini bağıntılı kılamaz. Bu bağıntı kimi zaman zorunlu, kimi zaman müsamahalı, kimi demde kerhen belirebilmektedir.
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
