Halk İle Hasbihal Şiiri - Veysel Soysal

Her kim ister ise kurban
Uzatırsın boyun, halkım!
Dolmadı mı sabır torban
Benim masum koyun halkım?

Geçmişe çekildi perde;
Katlanır oldun her derde.
Çağ açan feraset nerde?
Durdu, senin beyin halkım!

Saldırı var her kurumda
Bir ayağın uçurumda,
Çok çıplaksın bu durumda
Türk zırhını giyin halkım!

Ermek için emeline
Gülüyorlar cemaline.
Memleketin temeline
Döşeniyor mayın, halkım!

Meyil ettin ona, buna
Girdin türlü-türlü dona;
Getirdiler kötü sona.
Günahını soyun halkım!

Çok güvendin zındıklara
Maruz kaldın çentiklere.
Kapadılar sandıklara
Seni yakan oy’un halkım!

Kandırdı sizi külhanbey.
Sen burada kaldın üvey
Mahremine girdi güvey
Terör adlı kayın, halkım!

Mahkum ettiler ordunu,
Rehin verdiler yurdunu
Kula edersin virdini(?):
Kimdir senin Hay’ın halkım? !

Peşmergeler han edildi,
Alemlere tan edildi.
Açılmaya men edildi
Yıldızın ve ayın, halkım!

Benin dilinden sakındı
Haysiyetine dokundu.
Ezanın Kürtçe okundu;
Benim mütedeyyin halkım!

Tarlada toprak tozuyor.
Bahçede çalı uzuyor.
Rençberlerin çift bozuyor.
Boşalıyor köyün halkım!

Sebep oldu bozulmaya
(Bahtın kara yazılmaya)
İtti seni çözülmeye;
Oynanan bu oyun halkım!

Ülkemizi böldürecek,
Düşmanları güldürecek
Kahrımızdan öldürecek
Hain çıktı Bey’in halkım!

Batılılar kahırlandı,
Yiyeceğin zehirlendi.
Ümidi kes, mühürlendi
Petrol çıkan kuyun halkım!

Ala kargaya borçlandık
Hep hovardaca harçlandık
Gökdelenlerle burçlandık
Haddi aştı düyun halkım!

Aldanmazdın yalanlara
Karşı kordun yılanlara.
Sığmaz idin alanlara
Cüce kaldı boyun halkım!

Başına topla usunu;
İktidar bastı basını
Kıstı TV’nin sesini.
Teslim oldu yayın halkım!

Yağmalandı, çapullandı
Yakınlara tapulandı;
Türkler için kapılandı;
Sahillerin, koyun halkım.

Aldanırsan kömürüne,
Uyar isen emirine;
Halal gelir ömürüne
Isınıyor suyun halkım!

Masum kızın-kadının
Herkesi yaktı odunun.
Aşağılandı budunun;
Tepelendi soyun halkım!

“Türk Malı”dır öz metamız
İthalattadır hatamız.
Oğuz Kağan’dır atamız;
Oğuz Boyu boyun halkım!

Yada satıldı arazin,
Yetsin kendine garazın
Sana kaldı her marazın.
Kurutuldu çayın halkım!

Boyanırsın cila ile
Bağlamışlar oya ile
Uyanırsın bela ile
Değişmez mi huyun halkım?

Açtılar mahrem hatları.
Aldılar içe yadları.
Azatladılar atları;
Yılkı şimdi tayın halkım!

Şu çalınan çanı dinle.
Durup Bilge Han’ı dinle;
Damarında kanı dinle,
Özüne dön! Sayın halkım!

Yüz yıl süren emeğin yok,
Veysel Soysal çomağın yok,
Hiçbir halktan kömeğin yok
Yoktur amcan-dayın halkım!