Karanlık dünyana mum ışığı ararken
Yerebakan gözlerin özlemiştir arşı
Gönül kuşağına bir renk isterken
Güneş gibi doğar fabrika kızı
Ruhunda yeri aşkta kaçmanın
Sen gittin ve hâlâ gidiyorsun.
Biliyor musun, yalnızlıkla arkadaş olmuşum.
Çok iyi anlaşıyorum.
Ne elinin değdiği yerlere dokunuyorum.
Ne de yırtık fotoğrafını birleştiriyorum.
Aradan sensiz kaç mevsim geçti,
Gözlerimin ışığı, sen parmaklıkların aynası
Bana aşkı anlatan hiç okunmamış romandın sen
Hadi bana doğru koş serdim yoluna renklerimi
Bana ağlamayı öğreten günahsız bebektin sen
Kalbimdeki küçük yarada senin büyük imzan var
Boş geçen bir gündüzün ardından
Yastığa küsmüş başım geceyi selamlar
Teselliyi yarında ararken umudum
Hediyesi uyku gözlerimden kaçar
İnsan niçin hep vitrinden seçer
Dün ağlayan bugün neden belli eder
Önce gelipte seviyorum dedin,
Rüyama giripte uykumdan ettin,
Böyle olmasını sen istedin,
Bana Aşkı mı öğretecektin?
Dün gelir dönersin geriye,
Son eserim kim diye,
Rüya gibi hatırlıyorum seni unuttuğumu
Gidişin sonbaharı getirir, alır umudumu
Seni hatırlatan bir göz değiştirir yolumu
Yalnızlık değil, ayrılık yaralar ruhumu
Karşımda sen varsın önümde uçurumlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!