Halit Bey Şiiri - Cemil Aytekin

Kötü öğretmen değildi hatta sevilirdi de
Hatta yönetici oldu muti bilinirdi de

Okuttu oğul kız sevdi mesleği bırakmadı
Otuz sene sonunda da ardına pek bakmadı

Evi barkı tamam oldu artık bekar çocuk yok
Halit Bey’in telaşı yok üstelik de karnı tok

Meslekteyken hobileri sigarayla oyundu
Özgürlüğü ellerinde o gün artık bu gündü

Çizdi yolun’ çevresinde dernekte ve lokalde
Her oyunu bildiğinden mutlu oldu her elde

Duman altı olması pek üzmezdi Halit Bey’i
Bütün kağıtlar içinde severdi kupa beyi

Derin bir aşkla bağlandı o iki müptelaya
Düşünmedi demedi ben nasıl düştüm belaya

Giyim kuşam yerindedir değildir pek dağınık
Gören anlar yüzündeki parmaklarda sarılık

Ağır kanlı yürümesi sakinliği meşhurdur
Biraz inat kızgınlığı birazcık da vakurdur

Akvaryumda balık gibi yaşadı hayatını
Hayat bir yarış değildi koşturmadı atını

Normal bir insan gibi inanırdı Allah’a
Arada bir gider camiye tapınırdı vallaha

Demem o ki Halit Bey’in her bir şeyi tamamdı
Gamsızdı pek nefesini tüketmeyen adamdı

Bir gün yine masadadır kupa kızı elinde
Kalakaldı öylece de söz tükendi dilinde

Kalbi artık tık deyince o da kesti oyunu
Fakat inanma ki beyim değiştirir huyunu

Rüyasında devam etti lokaldeki yaşama
Üç ay sonra sahadaydı top değmedi adama

Aynı minvalde sürdürdü şarkısını Halit Bey
Ancak ne yazık ki bu kez akciğeri dedi hey

Gidiyordu birkaç aydır bunun için doktora
En sonunda dediler ki buna sebep sigara

Şimdilerde çok mu pişman bilmiyorum halini
Sayılı mı nefesi de değişti mi yolunu

Masalarda gözler arar rakip sorar nerede
Halit Bey’im resetliyor ancak ruhu orada

Yeni bir yol bulup çıksa içindeki türküyle
Fırsat verse yüce Tanrı sigarasız günüyle

Cemil diler uzun ömür değiştir de huyunu
Huzurla sağlıkla ye iç ekmeğini suyunu