babamın polis olması nedeniyle kayseride doğduktan sonra çok fazla ilde yaşadım. Türkiyenin en doğusunda aşık olduğum da oldu en batısında kavga ettiğimde; yani her yerde, anlatmaya değer şeyler yaşadım.
hayallerime giden yolu kapattılar öldüm on sekizimde
yarı yolda bıraktılar gömüldüm yirmi birimde
şimdi suskun öyle puskun birazcık da mutsuz odamın bi köşesinde oturuyorum ümitsiz biçimde
gerçekleri duyamıyosan gel biraz kulağını açam
burada cuma hutbesinde bile yalan söylüyo imam
bir boynu vardı , dokununca yanardım
ve çok yakışırdı sedef kanatlı kolyesi
bir de uğruna işlenecek suçlarda tahrik unsuru sayılabilecek kadar güzel gözleri
o, o oldumu güzeldi fakat çoğu zaman yabancı
çünkü hep içinde bi güçlü kalma dürtüsü
bu şehrin üstünden geçti ruhun sıkıp tüm aciz bedenlere
benim alın yazımda yokken ölmek bi serseri mermisiyle
o deniz kızı için bişeyler yazdım suya kayboldu aniden
nasıl olsa unutacaktı hepsini yazsamda kalıcı şiirler
hislerim bi tren garında bi gece elinde bi el yazısı metelik
istediğin her şeyi elde edersin de hayatında
tek bir şeyi geri elde etmemelisin asla
mesela
kalbinin hedefe konmuş bi cam şişe kadar kırılmasına yol açan kim varsa, etmemelisin asla
kimdeyse anahtar o açmalı kapıyı
bugün de uyandım gözlerimi açtım hayata
zaten bi seçeneğim var mı ki bundan başka
var aslında ama ona da intihar diyorlar
bense acizlik diyorum, neyse devam yaşamaya
kalkıp yüzümü yıkadım bi kendime geleyim ki şu güzel(!) dünyayı daha güzel görebileyim. aslında Allahın yarattığı dünya gerçekten hayran olunası da bizim yarattığımız dünya iğrenç, hastalıklı, ruhsuz, hırslı, kör, aptal, egoist ve daha birçok amiyane sıfata sahip. nefret doldum yine bak birisi çıt dese patlayacağım. iyisi mi balkona çıkıp temiz hava alayım.. bu nedir ya yeter artık! yine balkonumda sigara izmaritleri var. üst kattaki piç kurularından biri yapıyo ama hangisi? üstümde tam 4 kat var ve daha önce hepsinin kapısını çalıp tek tek sordum ama hiçbiri kabul etmedi bu suçu. bilerek mi yapıyo acaba? düşünsene "hahahah salak geçen kapıya geldi ben değilim dedim gitti geri" diyip izmaritini yine balkonuma atmıştır belki de. Allahım sabır ver. Öğrenmem lazım hangisi olduğunu ama nasıl? galiba buldum nasıl yapacağımı ama bunun için Elif'e ihtiyacım var. Elif çok yakın bi arkadaşım ve güzel de. üstümde oturan 4 katı da yemeğe davet edicem.benim dışımdaki neredeyse herkes öğrenci bu binada, napiym kiralar ucuz, bu yüzden 'neredeyse' dememe sebep olan 2 tane de suriyeli aile var. Her neyse benim hemen üstümdeki katta iki erkek kalıyo, onların bi üstünde iki kız, kızların üst katlarında da birer erkek var. Elif'e ihtiyacımın olmasının sebebi ise davet edeceğim kişilerin beni daha önce görmüş olması ve daha da önemlisi bekar hayatı yaşayan öğrenci erkeklerin güzel bir kızdan gelecek akşam yemeği teklifine hayır demeyeceğine emin olmam. bir de kızlar var tabi; ben çağırsaydım imkanı yok gelmezlerdi heralde ama Elif çağırırsa gelirler belki, eğer gelmezlerse de akşam yemeğe gelen çocukların, balkonuma sigara atmadıklarına emin olursam, bunu o kızların yaptığına emin olucam, tabi eğer binanın diğer cephesinde oturan komşular izmaritini bir drone ile benim balkonuma bırakmıyorsa. Neyse o akşam geldi ama kızlar gelmedi, erkeklerse beni ve başkalarını da görünce pek memnun olmadılar. beni de Elif'in davet ettiği komşulardan biri sanmalarını istiyordum ve sanırım öyle de oldu. ben ikinci katta oturuyorum ama beni şuan birinci ya da zemin katta oturuyo sandılar. bozulduklarını belli etmemeye çalışmaları çok komik gözüküyo neyse yemeğe geçtik sohbet, muhabbet konuşuyoruz derken ee dedim sigara içebiliyo muyuz Elif'e sanki gerçekten o evde oturan ben değilmişim de misafirmişim gibi. Elif tabi der demez cebimden Winston dark blue sigaramı çıkarıp yaktım. normalde masadaki herkese ikram ederdim ama bugün başka, eğer ikram edersem o Monte Carlo'yu kimin içtiğini bilemem. Neyse sigaramı yaktım ve masadaki diğerlerinin o anda ne yaptığını umursamıyormuş gibi yapıp farkettirmeden onları kesiyorum. işte bu! beşinci kattaki puşt cebinden Monte Carlo çıkarıp bi tane yaktı. Sigarasını yakar yakmaz diktim gözlerimi, o da farketti tabi ama anlamadı büyük ihtimalle. cebimden o sabah toplayıp peçeteye sardığım iki tane sigara izmaritini alıp küllüğün içine koydum ve bakışlarımı o puştun üstünden çekmeden "kusura bakmayın bu izmaritleri atacak yer bulamadığım için cebime sokmuştum" dedim. çocuk, üzerinde Monte Carlo yazan izmaritleri görünce kızardı, bi an nefesi kesilmiş gibi oldu ve çektiği sigara dumanını öksüre öksüre dışarı üfledi. Masadaki diğer erkeklerde anladı sanırım durumu Çünkü onların kapısını da çalmıştım izmariti onların atıp atmadığını sormak için. Elife baktığımdaysa kahkaha atmamak için kendini zor tutuyordu çocuğun o halini görünce. Gece olaysız dağıldık; çocuk sigarasını bitiremeden kalktı, bundan sonra belki bi daha sigara içmez bile. diğer çocuklarsa gecenin sonunda neden böyle bişey yaptığımı anladıklarını söylerek ayrıldı. onlar da baya gülmüştü çocuğun durumuna ama böyle bi ders gerekliydi ve bundan sonra her sabahım temiz bi balkonda hava alarak devam etti, bu küçük bi zafer kazanmak gibi mutlu etmişti beni.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!