Halis Karabenli Şiirleri - Şair Halis Ka ...

Uluorta yaşadığım ama hiç kimseye anlatmak istemediğim acılarım var benim. Ve kanaması durmayan kalbimin bileklerinde ustura kesikleri... Aklımdan ayaklarımın altına kadar can kırıklarıyla dolu bedenim, acıyor her yanım… Her adımımda, üstünde yürümekten bıktığım ateş parçaları düşüyor avuçlarımdan. Dokunduğum her yer “Dokunma! ” diyor küstahça. Hiçbir kapıyı çalmadığım hâlde, her kapı kapanıyor yüzüme. Oysa anahtarım olsa dahi girmiyorum içeri.
Terk edilmiş ve yıkılmış bir şehir var bende. Belki de kavim göçleri kadar eski ve Yaradan’ın gazabına uğramış... Bir kuyunun dibindeyim. Bir kervanın en sonunda yürüyorum her an kopmak için. Bir peygamberin, ağlamaktan kör olmuş gözleri gibi ağıtlarla dolu dudaklarımın çukuru… Kaybolmak istiyorum çoğu zaman ve uzaklaşmak her şeyden... Ve yazılmış kelimelerin, tekrar yazılamayacağını bildiğim hâlde, umutsuzca seni yazıyorum yine de...

Yatağına saçları dökülmeyen uykusuz bir kadınım ben
ve ayak parmaklarının varlığını ancak kapının eşiğine çarpınca fark eden
Bayım,
annemdeki babamın devamı olmayın siz de bana
Ellerimi tutun
Ellerim ki, dümdüz bir yoldur ve siz isteyin yeter

Mevsimlerin Değiştiğini Gördüğümden Beri Kızmıyorum Kimseye

‘‘Mevsimlerin değiştiğini gördüğümden beri kızmıyorum kimseye. Her kıştan sonra bahar geliyor mutlaka… Elimde olmayan ne varsa kabulleniyorum bu yüzden. Ve elimde olanlar için de sıkmıyorum avuçlarımı... Zorla yaşanmıyor bu hayat, her şey olacağına varıyor... Olacaksam, olacaksa mutlaka bana gelecek... Ya da ben ona gideceğim, biliyorum.’’

Halis Karabenli

Neden kimseye güvenmiyorum, bu hırçınlığım neden? Lüzumu yok çünkü. İyi gibi görünmemin, aldırmıyormuş gibi yapmamın, kendimi frenlememin lüzumu yok... Ellerime bakıp, "Kırılgan şeyler aslında bir hayli keskindir," diyorum... Kâğıt gibi rahatça bükülüp yere düşen bir cam gibi kesiyorum hemen...

Ve içimde uçan dalgacı bir kuş var... Ne zaman kanatlarına sarılsam, ayaklarımı yitiriyorum.

Yeryüzünün ilk ağacı hangisidir, ilk taş nereye konulmuş, toprağın emmesine karşı koyup deniz olan ilk su damlası hangisidir, kimdir bütün kadınların kokusunun anası diye sorarlarsa seni göstereceğim.

I
Sevinin sayın insanlar
Elinize çekirdek alıp, su basan bir evi izler gibi izleyin beni
Bardak bardak boşaltmaya çalıştığım içimde yüzen ölü balıkların masanıza ne çok yakışacağını hayal edin ve sevinin
Sayısız kolum ve ayağımdan geriye hiçbir şeyimin kalmadığını, tutamadığımı artık, yürüyemediğimi görün ve sevinin
Daha çok

Binlerce yıldır olduğu yerde duran bir taşın sağlamlığı kimin umurunda?
Sarıldığı kimdir, baktığı kim?
Nedir şahit olduğu şey ölümden başka?
Siz biliyor musunuz her şeyin yanınızdan geçip gitmesi ne demektir?

Üzülmenin sonsuzluğu sinmişse üstüne, yaşamın getirdiği bir taşın sağlamlığı işte...