Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Şair
1970 Yılının Isınmaya üşenir bir Aralık akşamı Ankaranın şirin bir ilçesi olan Mamak'ın Saimekadın semti Hürel mahallesinin 27 kapı numaralı gecekondusunda altı kişilik Aydın ailesinin, dört çocuğundan en sonuncusu olarak dünyaya merhaba dedi.
Akranlarının mahallede top koşuşturduğu,çelik çomak oynadığı dönemlerde o, okuldan arta kalan zamanlarda ve yaz tatillerinde çalışma hayatının içerisinde hayat mücadelesi verdi
Ama bu durumdan rahatsızlık durmak bir yana dursun elk ...
BİR ANKARA'lı olarak ANKARA'NIN SOKAKLARINDA DOLAŞIYOR GİBİ HİSSETTİM KENDİMİ...ŞİİRİNİZ ÇOK GÜZEL..YÜREĞİNİZE SAĞLIK...