Haline Gülmeyin Şiiri - Mustafa Duyar

Bakıp görelim
yolda giden şu şahsın hali ne
saçlarına aklar düşmüş
sandım kar beyazı
ellerinde baston yürüdükce aksıyor
saçı sakalı birbirine karışmış
dünyaya küskün hali var.
bu hayata gelmesinin berlki sebebi var

Yolda gidiyor aheste aheste
bazan duruyor bazansa yürüyor

bu şahısın sırtına bakın
baktığınızda görün kamburu var
sanki bir tepe gibi gözüküyor gülmeyin
boynu bükük elbisesi yırtık ve kirli

Ayağına giyinmiş yamalı çarık
gözlerinden belli uykusuz hali

beni dinleyin dosdtlarım
beraber gidip halini soralım
halini sormaya gittik

sorduğumzda hiç çekinmeden
a dostlar bu hale gelmeme yar sebep oldu
yarimi çok seviyordum mutluydum ama,
bizi bu hallere koyan sebepler var
zamanım geçti beyhude
yarimden kalan oldu bu hayat bana hediye

şimdi bu hallere düştüm halimden anlayan yok
bir damla su verecek
yanımda şimdi yarim yok

Gönlüm hiçranlı
gözlerim ağlayıp
kadere boyun egenim.
işte böyle bir insanım dedi
ve gülümseyip yanımızdan gitti.