Halinde kururken! Şiiri - Mustafa Cilasun

Yıllar
Zamanı tüketirken
Ruhuma ait dünyam daralıyor
An anlamsızlaşarak yozluğa davet çıkarıyor sanki

Sevgi
Hasretle aranılan
Harında sevdasıyla kavrulması
Arzulanan dostluğa kapı aralayan muhabbet şiarıydı

Lakin
Hani nerede vardı
Menfaat için maslahatlar sırada
İnsan kimliği buharlaşmakta, vefa hazan şarkısıydı

Koklamak
Güle vasıl olmak
Onun haline ram olarak aşkın hazzıyla vuzuh bulmak

Özlenen
Dil ile zikredilen
Hali yeşertmeyen, gayreti çekilmeyen
Mevzularda kelamı hıfzedilen olmaktan ötede değildi

Hissetmeden
İdrakle terennüm etmeden
Merak hasredilip tahkike geçmeden
Sukutu, düşüncelere işlemeden ve o bilince erişmeden

Tükenip
Ömrü törpülerken
Şevki solgunluğa gark ederek
Mevsimleri hazanlaştırırken, umudun halinde kururken

Emanetin
Asliyetini kuşanmak
Akidede azmi solumak, aklı ve idraki
Maslahatlarla birilerine tevdi etmeden kulluğa haiz olmak

Nefse
Muğlâklığı bırakmadan
Her şeyden onu sorumlu tutmadan
İradede aklı ve meşvereti kurutmadan kendimize sormak

Kolayı
Taliplisine bırakarak
Rekabetin asliyetinde ihsana ulaşmak
İhlâsla inkişafı yakalamak ve nazarları takvaya hasretmek

Bakmak
Yalnızlığından korkmadan
Kalbinde marazları nizam etmeden
Ruhi huzura erişmek bilmem ki ne kadar mümkün olacak