Halimiz Şiiri - Şehriban Kasapoğlu

hangimiz sevdalanmadık ki
hangimiz acılanmadık

bahar sevinçleriyle coşup
dallarımız çiçeklenmedi ki

eteklerimiz tutuşup
alevlerde yürümedik ki

biz değil miydik tepeden tırnağa yürek olup
anaçlaşıp
sevdamıza toz kondurmayan

bulduğumuzu değil
hasretini çektiğimizi seven

biz değil miydik
hataları eksikleri görmezden gelip
aç yüreklerimizi kendi sevgimizle besleyen

her sevda bir evlattı bize
işte öyle koruduk toz kondurmadan
işte öyle affettik ihanetleri
anaçlığımız ağır basarak

hangimiz örselenmedik ki hoyrat ellerde

her bahar yeniden doğurup bir sevdayı
yüreklice beslemedik ki

her ayrılığın yükünü sırtlanıp
hangimiz dik sürünmedik ki

sütümüzle besleyip
bedenimizle doyurup
avuçlarımız tutuşsa da
hangi acıyı silkeleyip attık ki
bastık bağrımıza alev alev yansak da

küçücük sevinçleri çoğaltıp
kendimizi mutlu etmedik ki

okşanma bekleyen saçlarımızı
gönül kırıklıklarımıza süpürge etmedik ki

hangimiz kendimizce sever zannetmedik ki
karşımızdakini

yalnızlıklarla
kimsesiz çocuklar gibi kalakaldığımızda
içimizde çakallar uluşurken
yerleştirip de yüzümüze bir gülümsemeyi
hangimiz eşe yoldaş olmadık ki

bebeklerimizle öğrendik anne olmayı
evciliklerde başladık kadın olmaya
taaa o zamanlarda öğrendik hayatı düzene koymaya
hangimiz evcilik oynamadık ki

ilk sevdanın rüzgarları başta eserken
hangimizin içinde kırılmadı ki söğüt dalları

sıcacık bir gülüşün sevinciyle
hangimizin yüreğinde zıplamadı ki yunuslar

gönlümüz kırıldıkça
hangimizin döşünde çırpınmadı yaralı kuşlar

hangimiz yaftalar taşımadık ki
çocuk kadın
kadın kadın
erkek kadın

olabildik mi kendimizce
sevebildik mi kendimizce
yaşayabildik mi kendimizce
hangimiz

8 mart 2002