Halimiz Şiiri - Hümmet Albayrak

Yağmurun yaşından rüzgar sesinden
Ormanın gürültüsü it uğultusundan
Evren’de meşakkat ün safsatasından
Hüsrana uğradık malum halimiz

Dağların dumanı karlar üstüne
Güneşin karlara çığlar kastına
Güven de kalmadı insan dostuna
Arkadan vurulduk malum halimiz

Yazılar, obalar, ırmaklar, dereler
Halı gibi her yere çiçekler sererler
İnandıklarımız da bizi yererler
Meclis’ten kovulduk malum halimiz

Doğaya evrene hazır vaktimiz
Bir çocuk gülmesi daim ahdimiz
El ele verince bol du naktimiz
Ortadan bölündük malum halimiz

Hümmeti vesselam dilinde iğne
Batırdın çuvaldız yine kendine
Bir sel olup sığmaz iken bendine
Kementler vuruldu malum halimiz