Halimi sorma Şiiri - Ömer Çetinkaya

Benim hatırımı sormuşsun elden,
Bir uçsuz bucaksız yolda gibiyim.
Seher bülbülüyüm gülüm tarumar,
Kökünü kesmişler dalda gibiyim.

Çığlıktayım sesim sana yetmiyor,
Gözlerimden sülüetin gitmiyor,
Karanlık ufkumda şafak atmıyor,
Bilinmez bir garip halda gibiyim.

Sonunda şu halim ne olur? Bilmem,
Sensiz bir yitiğim kendime gelmem,
Sen olmazsan eğer burada kalmam,
Şekilce parada pulda gibiyim.

Hallerimi sana yazışım niye?
Yıllar var ki susamışsım sevgiye,
Bii habersin paralansam yâr diye,
Acınacak halden dilde gibiyim.

Günler yüreğimi oyup geçerken,
Çaremi bulurum benden kaçarken,
Yavru şahin yuvasından uçarken,
Pranga vurulmuş kolda gibiyim.

Çetinkaya ayrılığa alışmaz,
Sen yoksunya yaşamaya çalışmaz,
Kavilli de kavilin de buluşmaz,
Omuzlarda giden salda gibiyim...

27,09,1990