Hâlimi Bilmiyor Şiiri - Doğukan Özdemir

Hâlimi bilmiyor ya da görmüyorsun
Sen, sabahları şen şakrak gülümsemenle
Başlıyorsun yeni bir güne
Ben gülmekten, mutluluktan uzak
Yine bir başıma,
Yine yalnızım.
Sabah açan güneş soluyor bir anda
Öten kuşlar susmaya başlıyor
Açan çiçekler soluyor bir bir
Yüreğim, bahtım cehennemi yaşıyor.
Teselli buluyorum kalem ve kağıtla
İsmini yineliyorum dilimle, kelimelerimle
Şiirler anlam kazanıyor seninle...
Baharın gelmesi anlam taşımıyor benim için
Benim bahârım, yazım, kışım sensin
Sen olmayınca dört mevsimim eksik,
Sen olmayınca yıllarım bi haber kendinden...
Ağlamaklı mı olmalıyım yoksa gülmek mi gerek
Yaşarken amansızca hayat yolunda
Ne yapmam gerek, sen söyle bana
Bir başıma çıkamam bilmediğim şu yola
Minnet duyduğum tek eldi ellerin
Soğukluğunu yitirmiştim mevsimin
Ellerini tuttuğum anda...
Güven duymuştum insanlara
Yalan sözlere bile aldırmamıştım
Sen burada, yanımda olduğunda...
Artık her insan gözümde bir oldu
İnancım, güvenim zedelendi
Gönlüm harap olsa bu kadar yanmazdı canım
Sen inancımı güvenimi başıma yıktın...