Halime Şiiri - Eşref Erdem

Hikâyesidir bu;
Anlatamadığım dilegelmeyen
Latif bir esinti vardı yüreğime
İmkansız gibi gelen, gerilen.....
Mekânını yitiren hayallerimde
Erdemsiz görünen bilinen

Adanmış dakikalar vardı düşlerimde
tutunuşu vardı yüzünün hayallerimde
izi sinmiş, bâki hatırası kalmış
o gamze gamze gülüşlerinde
Adanmış dakikalar vardı düşlerimde

Lambalarını söndürdüm
o aşka aşık yüreğimin
ufkunu sana döndürdüm
idrâki sen olan gönlümün
Lambalarını söndürdüm

İncindim, gücendim, acındım
oturdum sustum, kımıldamadan durdum
seni incitmekten ürktüm
uzatıp yüreğimden ellerimi hayaline
İncindim, acındım, yoruldum

Mekâna sığdıramadım seni
kıvrandım, didindim
kâlbimden söküp atamadım seni
kâderim miydin? yazgım mı?
Mekâna sığdıramadım seni

Ellerini tutamamışlığın hasretiyle
Bittim yeni günlerin devinimde
sensiz rüyaların kasvetiyle
ürktüm yüreğimin her devriminde
Ellerini tutamamışlığın hasretiyle

Ediblerin edebiyle
Sensizlik kuyusunun en dibinde
Gelen vurgunların herbirinde
Eridim, esridim
Çaresizdim çürüdüm...

Hâlime hatipler tanıktır bitâB
Açığa vurur aşıklar solo-korO
Leylekler göçtü , geldi kıŞ
İrkildi avcılar, bitti aV
Metânet dilediler mecalimE
Edibin edebiyle ağladı avcılaR