Halime Çavuş'a Şiiri - Halil Ömer Keskin

HALİME ÇAVUŞ'A

Cennet vatan toprağı
Gözyaşı, kan, barut kokuyordu
Yangın yeriydi Anadolu
İşgal etmişti kâfirin oğlu
Toplanıp yedi düvelin soysuzu
Bağrına dayamıştı hançeri
Bir türlü söküp atamıyordu

Dağıtılmıştı düzenli ordusu
Canlanıyordu Kuvva-yı Milliye ruhu
Gezip kasaba kasaba, köy köy
Vatanı kurtaracak gönüllü aranıyordu

Uğradıkları yer Kastamonu
Halime kızın memleketi, yurdu
Kumandan çadırı kıyıya kurdu
Erlerin hepsi gönüllü oldu
Halime kızın yüreğine oturdu

Koştu eve, aldı usturayı eline
Eli titremeden kesti upuzun saçlarını
Giydiği erkek urbası ne güzelde yakıştı
Karşı çıktı bütün hısım akraba
Oysa O "Vatan anam, istiklâl babam" dedi
Uçarcasına gitti çadır başına
Asker kütüğüne girdi Halim adıyla

Cephane taşıdı, cepheye yiğitlere
Örterdi ceketini mühimmatın üstüne
"Ziyân ettirme yâ Râb, yardım eyle yâ Râb"
Duası bile, soğuktan dilinden çıkamıyordu
Pür dikkat yürüyor, yürüyordu

Dondu soğuktan elleri yüzü al al
Karşısında durdu Mustafa Kemal
Öyle işlemişki içine kuru ayaz
Paşa'yı bile o an tanıyamadı.
İrkildi
"Evladım hasta olursun hava soğuk"
"Ben öleyim de gelmesin zevâl mühimmata"
"Asker ver bakalım kafa kağıdını"
Anladı, bakınca kız olduğunu
Duygulandı paşa, gözlerinde buğu
Döndü Ankara'ya, meclisin başına

Halime kız taşırken vatanın emanetini
Şarapnel parçaladı dizini
Kör tâlih bıraktı sakat yiğidi
Kalmaz savaşacak halı cephede
Geriye gönderdiler memleketine

En nihayetinde
düşman sökülüp, atıldı
Vatan bayram yeri
Milletin meclisine Halime çağrıldı
"Kal Ankara'da, ol bizim kızımız"
"Anamız, babamız gözler yolumuz"

Döndü memleketine madalyası, beratı
"Kastamonu da geçti ömrünün son yılları
Yetmişbeş yaşında Hak'ka kavuştu
Koruduğu vatanın bağrında uyur
Rahmetinle Rabbim, kabrini nûr doldur

Ömer KESKİN 07.03.2018

#HalimeÇavuş