Ağlayan gözlerim
bilmem ki ne zaman ağlamaz.
Gencecik yaşımda ağlayan oldum.
Bunca zaman içinde hüzünlü anım
sırlarımla yandım anlayan yoktur.
beni bu hayat perişan etti.
yine yalnız yaşıyorum
bu kocaman dünya da.
kabuslar görüyorum gece rüyamda.
Dost bildiğim insanlar
halimi sormuyor
sıdaş olur sandıklarım
kadere terk edip yanımdan gittiler.
Yalan dünyanın hayaliyle yaşıyorum
nerde boynu bükük görsem
ben kendimi anıyorum.
hayatı yalnız yaşayan insanım
gece gündüz demeden
her zaman ağım ağım ağlayanım
Ellerim koynumda durdu
Akan gözyaşlarım sel gibi akıyor
yinede gönlüm yaşamayı istiyor
İnsanları öyle sevdimki karşılıksız sevdim
beni sevenlerim olmadı
yar sandıklarım
yanlarımda kalmadı.
Hayatta gülmedim
hüzünlü geçti zamanım
hallerimden anlayan dost bulamadım.
Kayıt Tarihi : 11.1.2014 18:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!