Aşk dediğimiz sevdaymış sevdalar mecnunları doğurdu
Şirin uğruna ferhat kudurdu dağları delmekden yoruldu
Kerem aslı ile yandı tutuşdu tarihin sayfasında kül olmuşdu
Aşk aklımı durdurdu dilimi susdurdup yüreğimi konuşdurdu
Ağlama demişdim, ya gözyaşlarınla küstürdün beni umutlara
Yokluğun kalbimde derin bir yara
Unutamıyorumki sen hep aklımdasın
Sensizlik küsdürmüş beni Umutlara
Seni ne çok özlediğimin farkındamısın?
Galiba alışdım yar
Senin yüreginde kopmuş fırtınalar
Belkide yüregine hala yagıyor kar
Benim yüregimde kaynasada volkanlar
Galiba alışdım yar
İki mevsim gibi zıt biri digerini kovalaralar
Bir garip yolcuyuz hayat yolunda
Belirsiz kılavuzunu, nefsiyle bulan
Hüsrana uğrayıp,da olduk ziyanda.
Ağırlaşmış yükü hep gunahla dolan
Ders alan varmı geçmişe bakıpta
..
Özüne sözüne olmuşum bir anda aşina
Blincsizce kapıldım gönlümün akışına
Aşık oldum o güzel muhteşem bakışına
Daha şimdiden dönmüşüm ben şaşkına
Ey yar..biliyorum bana olan kızğınlığınla için yanar
Şu garip halim,den kime geldiki sanada gelsin zarar
Ömrümü tüketdin umutlarımı söndürdün azar azar
Hasretinle biriktirdiğim nefret değil sadece efkar
Bende bu kalp varken duygularım hep ağır basar
Saçına düşmüş hiçrani aklar
Sevdiği biri var kalbinde saklar
şiirlerini okusan sanki liseli aşıklar
ya sen kimsin halim seni kim anlar
aklına gelse kalbin derinden sızlar
Kalbime ızdıraplar çökmüş sanki derinden sızlıyor
Olmayan umutlarım arzularım,hayellere karışınca
Ömürden eksiltdiğim yıllarım sanki bana hesap soruyor
Hatalarım pişmanlıklarım bir bir keşkelere dayanınca
Kimsin sen,bilmem ki nesin?
yüreğimde açacak, bir çiçekmisin?
kalbimi yakacak, bir ateşmisin?
Neden bana teveksüm etmektesin?
Hayatı paylaşmak varken severek
Neden ayrıldık neden vada ederek
Zannetme kolaydır unuta bilmek
En derin yerinden yaralıdır bu yürek
Semiyorsan git bir daha dönmeyerek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!