Halim Perişan Şiiri - İsmail Öztürk 2

Öldükten bir hafta sonra buldular cesedini,
Kokudan rahatsız olmuş komşular.
Bir hafta kimse haberdar olmamış yokluğundan,
Varlığından haberdar olmadıkları gibi.

Bir kefene sardılar, "hak etmediği kadar beyaz (!) "
Bir elin parmakları kadar cemaat kıldılar namazını,
Üzerine birkaç tahta ve sonra toprak,
Görse bu ilgiden çok memnun olurdu muhakkak.

Evine gelen birkaç fatura dışında,
"Sayın" diye hitap edilmemişti hiç ona.
Çabuk yıpranmıştı, hamal değildi ama,
Bir hayat yükü taşımıştı omuzlarında.

Mutlu olmadığında gülmezdi,
Bu yüzden pek gülmedi hayatında.
Kan çanağına dönmüş gözleri uykusuzluktandı,
Kaşlarının çatıklığı ise kalbinin kırıklığından.

Ne başkasının işine karışırdı,
Ne de onun işine vardı karışan.
İsmiyle müsemma bir şahsiyetti;
Adı Halim'di, soyadı Perişan.