Ben her gece içimdekini yazarım
Ak mezarlıktaki kara mezarım
Hayallerimi yakıyorum her gün
Aklım karmakarışık kalbim üzgün
Ruhumdaki yara kabuk tutmuyor
Kime sorsam dermanımı bilmiyor
Benim vefalı dostum yalnızlıktır
Yalnız geceler daha karanlıktır
Umutlarıma pranga vuruldu
Acılar yine kalbime kuruldu
Ay ışığı dolanırken odamda
Vefalı dost yalnızlık var yanımda
Arkada çalan keder dolu müzik
Artık bende ne ruh kaldı ne fizik
Kalbimden kırılma sesleri gelir
Sebebi nedir acaba kim bilir
Uyuyamam alev gibi geceler
Kalmadı dilimde bitti heceler
Fırtınalar kopar içimde her an
Belki fayda eder dursa zaman
Parçalanıp bir kenara atıldım
Ben yalnızlar kervanına katıldım
Yüreğim defalarca yaralandı
Son gelen yara en ağır olandı
Geceleri acıdan uyuyamam
Kalbim bağırır artık dayanamam
Görenler diyor bana vay garibim
Çünkü türlü acılara sahibim
Artık beynim firarda gönlüm darda
Bir sevenim dahi yok bu diyarda
Eriyorum galiba ben bitiyorum
Artık hiçbir şey de istemiyorum
Kayıt Tarihi : 7.10.2019 21:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!