Halim Şiiri - Yasin Büyükdağ

Çarkların gölgesinde daralmış, kanıyordum,
Zaman, ezberindeki tik takları sayarken.
Tutuşmuş hayallerden, ölüm gibi kaçarken,
Benliğin aynasında boğuldum sanıyordum.

İçime baktığımda hep, küllenmiş aşklar vardı;
Her biri, artık başka şiirlere gittiler.
Gözlerimin ucundan düşüp neden yittiler?
O aşklar yüreğimi nasıl güzel sarardı.

Meğer böyle kimsesiz, ıssız kalmak da varmış,
Bir depremde yıkılmış eski bir konak gibi.
Gönül bir puslu maden, bulunmamış sahibi,
Umutları kaybolan, anılarda yaşarmış.

Topladım öbek öbek alın yazılarını,
Kapandım nefes nefes, dalga dalga içime.
Döne döne dolandım kopmayan bir sicime;
Sonraya erteledim gönül kazılarını...