Halim Şiiri - Mehmet Fatih Kahraman2

Gördüklerim, duyduklarım, yaşadıklarım; elîm,
Döner başım, titrer bacaklarım, kırılır belim,
Amelsiz inancım, olanında da hiç ihlas yok;
Ara ara sarsıntılarla söktüler temelim...

Bunca zulmün içinde, benim de var mıdır yerim?
Elimin yapmadığına, seslendi mi dilim?
Çok kazanan görünenlerde ne kadar iflas çok!
Huzur ve refah getirecekse, nerede bilim?

Sürmediğim merhem kalmadı, kapanmadı kelim,
Hep birbirine karıştı, akıllım ile delim,
Kereste dün; sütun, tavan tutan; bugün kalas, ok!
Bu ne fodulluk ve caka, kalmamışken hiç çelim.

Rahmetten damlaya hasretim, nasıl olsun selim?
Akıntıya kapılmışım, nefessizim yok yelim!
Kurtuluş için başını, bulursan bir palas, sok!
Ama ne fayda, artık sırılsıklam her bir telim...

Varsa bilen beri gelsin, söylesin n’idelim?
Ömür ve hayatımızı baştan sona didelim!
İşleyecek günah kalmadı, artık halas yok;
Daha fazla batmadan, öbür tarafa gidelim!