Alanya'nın Torosların da geçen bir çocukluk. İlk kez 6. Sınıfta sahip olunan bir spor ayakkabı. Anadolu kazandıktan sonra bitirilen bir düz lise. Sayısız travma, sabah olmayan geceler, dibi görünen şişeler. İliklerine kadar hissedilmiş aitsizlik ve sahipsizlik hissi. Ve yanlışa milyon kez açılan bir pencere. Kaybolmuşluk ve son olarak vazgeçmek...
Hayat an'dır!
Anlarsan anı, anlamazsan anın olur!
Anlam olan anlar ise,yerin onun yanı olur!
Anlamında anlamsız isen, teşhisine tanı olur!
Fazla ısrar etme, anlamların sanı olur!
Anlamım sen sanmışım!
...Günaydın diyeceğim de, ne gün var. ne de aydın.
Sevelim diyeceğim de, ne sen var. ne de kalbin.
Kaybettik desem! O sadece olaydı.
Vazgeçtim ben! Ölüm gibi bir şeydi. Herkes de ölmüş olmalı. Ne sağım, ne solum kaldı... Kadeh kadeh sen tükettim kelimelerimde. defol git! bir daha da gelme! Zihnimde sana çiçek bahçesi, yanımdaysa tek nefes yerin yok. vazgeçtimm...
...herkes bir yerlerde veya birisinde bırakır büyük kısmını sonrasını düşünmeden. Kimisi çakıl tasına anlam yükler, saklar yıllarca. Kimi çöp kovasına varmayı beklemeden yol kenarına doğru fırlatır mesela. Kimisi de uçurtma yapar. Kimisi balık tutmaya diye çıkar evden. Hayallerini sulamayadır asıl neden oysa.
Ben mi?
Bilmiyorum!
Anlamı kalmamış gibi değilde, sanki çok güzel bir yemeğin sonuna yetişebilmiş gibi.
Telafisi veya Telaffuzu var mı?
Açıkçası, varsa bile umurumda değil. Zaten tokum! Sen için ise yokum...
Yanar kül olur, kalbindeki zamanla.
Bakınca görmeli. Yol çekilmez soranla.
Sızı varsa sınavdır. Çözemezsin akılla.
Hatıralar yük ise, mazilere takılma.
Kül olsa da yanarsın. Dik dur! sakın yıkılma.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!