Halil... Şiiri - Yusuf Ziya Leblebici

Dört duvarın arasında
Pencereler vardı camsız
Bir virane barakada
Kapılar vardı tahtasız

Henüz ondört yaşındaydı
Düşe kalka yürüyordu
Geçmiyor gençlik çağları
Dünya boşa dönüyordu

Halildi adı bu gencin
Çatıktı kara kaşları
Yalandı dünya dediğin
Yıkılmıyordu dağları

Davasından hiç bıkmadı
Dürüstlük onu sıkmadı
Helal lokmanın uğruna
Ekmeği taştan çıkardı

Kaşı kara gözü kara
Meydan okudu dünyaya
Doğruluğun yollarında
Yaşıyordu onurluca

Ela gözlü bir çiçeğin
Düştü kara sevdasına
Buydu işte aşk dediğin
Daldı güzel dünyasına

Yoksulluğu bir yanında
Sevdalısı gözyaşında
Başkaldırdı bu düzene
Tek başına çırpınsa da

Beklemediği bir anda
Ecel geldi kapısına
Henüz gün yüzü görmeden
Yürüdü kara toprağa