Yaşamın ve bu paradoksun içinde yuvarlanan bir genç
Ne ara geçti bunca vakit
Daha yeni girmişken koca maziye
Yeni dostluklara yeni acı mutlu vakitlere
Kucak açarken
Ne ara büyüdüm ben
Mersin
Sabahları sesten bağırıştan sıradan hayattan farkı olmayan bu şehrin geceleri benim için anlamı vardır.Geceleri sessizleşiyor ve duruyor öylece bana bakıyor belki birşeyler anlatmak istiyor belki içinde yaşayanların zorlu hayatını farklı yaşantıları anlatıyor... bilinmez ama ben baktıkça susarak konuştuğunu anlıyorum bana geçmişimi yaşantılarımı anlatıyor hatırlatıyor belki mutlu ederek belki gözlerimi yaşartarak...
Geceleri yatmayınca hep seni seyre dalarım bu kadar güzel ve acımasız oluşuna bakarım hep eskiler aklıma gelir ilk öpüşmem ilk sarılmalarım ilk ağlayışlarım çocukluğum gelir aklıma zamanın bu kadar hızlı geçmesine hüzünlenirim... Belki 17 senem geçti ve ben bunların 7 senesini aklı başımda geçirdim ama işte acı veriyor liseden sonrası acı veriyor hayatın gerçekleri...
Sevmek:çok güzel birşey ben bunu burada öğrendim Mersin'de.Lisede aşkın ve aşk acısının ne olduğunu köküne kadar hissetim ve izlerinin hiçbir zaman geçmeyeceğini bilirim çünkü o gülerek geçtiğimiz sokaklardan tek başıma hatıralar aklıma gelerek dişlerimi sıkarak göz yaşlarımı tutarak geçiyorum belki alışıyor insan belki tebessüm ediyor belli zaman sonra ama acı veriyor unutulmuyor.Unutulmaması gerekilir çünkü mutlu oluyorsun ya sebebsiz yere mutlu oluyorsun seni ağlatsada anılar aklına geliyor ve mutlu ediyor belki uykuların kaçacak aylarca haftalarca balkona çıkıp şehri seyredecen işte o zaman şehrin sessizliği sana konuşacak işte o zaman yalnızlığın en saf halini göreceksin.
Küçük çocuklar dışarda çalışırken
Ev ahalisi zor geçinirken
Dostun bile dostuna güvenmediği dönemde
Sen ne yapacaksın ki yaşayıp
Okuyup adam olacam diye hayaller kurar çocuklar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!