ve sen küllerimi savurup,
kendi güllerinden renk katıyorsun, akşam kızıllığına.
bir denizsindir Hülya, bense yaralı balık,
çok taze bir yarayla seviyorum seni.
Küsmek de vardı bu şehre,
bir sen varmadın.
Belki bir gün gelirsin umuduyla,
yokluğunla sevişiyorum, bu şehrin sokaklarında,
alıp vereceğin nefeslerin hatrı olsun.
Zirâ üşüyen bir şiirler var içimde.
Biz bu aşka çok büyüdük Hülya...
Geceyi, şakaklarımdaki çizgilerden çiziyorum artık.
Karanlığımı korkutacak parlak bir fikir gelmiyorsun bana.
Meşakkatinden azâd olacağım.
Ellerinden, yoğurulmuş bir,
hayat kaygısı sardı zihnimi az önce,
Bir gece daha kalsam, ıslak ve sessizce.
Sana şiir yazmam, aynatutmayı öğretirim,
kelimeler daha kalifiye mânâ kazanır gözlerinde.
Yutsam ağzımda yosunlaşan ıslak baklayı,
gözlerimde yaşlar çağlasa,
Kendi çatısına eldi, elde sıfır.
Komşudan bir onluk ödünç alır,
şaraba yatırım yapardı.
Densiz ve Sensizliğinden.... .......
viranebirdivane/
Şükranlı günlerden... '
İndim,
onlarca âyet gibi, tanrımın dilinden,
münasip bir derde.
Bendim, yeryüzüne, yâr yüzüne.
Despina söyler misin?
Bu kadar güzel görünürken gözlerime,
bundan kim daha kârlı?
Hangimiz daha fazla şükretmeliyiz Tanrı'ya?
Şiirden kokun silinse nesli tükenecekti kuşların.
Ağlasan istanbul dökülecekti üzerime.
Elleri kır kokanım;
bir gül ki anlaşalım,
bir gül ki berabere,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!