Kalemi süngü esaret düşmanları
Mürekkebi kan, kağıdı toprak
Başları Mustafadır
Bildik yüz yıldır
Açtım kapıları sevdiğim
Kilitler anahtarsız şimdi
Tam odanın ortasına
Bir sandalye bir kitap koydum
Aşk ne bilmiyorum
Usul usul aya bakmaya başlıyorsun
İlk dördün son dordün
Dolunayda yürüyüşler falan
Parmağımı usulca sürdüm avuçlarına
Tarifsiz bi huzur var
Kanatsız kanatlanıyoruz kavuşunca
Sevdamızda özgürlük var
Sana gözyaşı koleksiyonumu göstermiş miydim?
Bak şu mesela
Hani dokunmuştun
Bir de bu var gidiyorum demiştin
Hani dökülmüştüm
Gelip giderken Tökezledim
Kusura bakma toydum
Dalında sevdim açarken
Sol yanına gül koydum
Sözlerim vardı
Şelaleden akan zerreyim
Bıraktım kendimi boşluğa
Evet herkes düşüyordu
Ben şarkı söylüyordum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!