Her zaman ki gibi belli etmedim.
Bir sigara yaktım, çektim içime tek nefeste.
Dudağıma bir türkü dolandı.
Başladım mırıldanmaya ama...
Söyleyemedim.
Daha önce de söylemediğim gibi.
" Derdim yüreğimde, eller ne bilsin..." demiş. Aşık Veysel.
Ne güzel söylemiş halbuki.
Senin derdin içindedir, içine de girmeyen nasıl bilir.
Fark eder mi ellerin ne söylediği?
Senin yüreğini bilmezken halbuki.
Zaten hayatın en önemli sırlarından biri de,
Beklesem gelir mi içimdeki özlemim?
Kanayan yaralarıma olur mu merhem.
Tarif etmeye ne kadar yeterki kelimelerim?
Sözün uçuştuğu yerde kalır mı özlem.
Nedir ki hayatın bize yüklediği anlam?
Eğer sevip de kavuşamayacaksan, ne diye var.
Adını aşk diye koydukları kavram?
Zaman akıp geçtikçe alışamıyor insan sevdiğinden uzak kalmaya, nefesindeki titrekliği hissetmemeye, gözlerindeki parıltıyı görmemeye
ve bunlar gibi binlercesine...
Ben bir sana alıştım.
Sensiz kurumuş bir üzüm salkımıyım.
Ne yüreğimi yakan Güneş
Ne de yangını söndürecek su yeter.
Kes at salkımı kuruduğum yerde kalayım.
Bana sensizliğin acısı ölümden beter.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!