Her insanın dünyada tek gayesi olmalı
Mutluluğu bahşeden hak yolunu bulmalı
Dünya emanetinden heyben tamtakır gitme
Son nefesinden sonra kendine lanet etme.
Ey gönül kendine gel ,aldanma tatlı söze.
Bir dirhem zevkin için niye gelirsin dize?
Hayat dediğin ne ki ,kaşla göz arasında;
Bin bir acı var dostum ,bir gönül yarasında.
Gönül sakın aldanma bu dünya tos pembedir.
Dünyada yaşadıkça sev Allahını,
Hiçbir insanın asla alma ahını.
Dünyanın yaratmış o her şeyini;
İnsanını,bitkisini,hayvanını,dağını.
Dünya dostları ölünce gelmez seninle,
Dünyada çok aşık var, hepsinin kalbi yanar.
Pek çoğu geleceğe, büyük ümitle bakar.
Gelecekteki günler, tüm sırları çözecek.
Kimisi sevinerek, mutluluğa erecek.
Kimisi de hasretle, mutluluk bekleyecek.
Gözlerimi açınca kendimi bulu verdim,
Çiçekler arasında baharın kucağında.
Sevindim,heyecanlandım,kendimden geçi verdim,
Mis gibi çiçek kokan baharın sıcağında.
Dağlar,bağlar,ovalar,akan sular,denizler.
Yeşil duvak giyer köyüm, baktığın zaman bahardan
Sarıya döner urbası,bakılınca sonbahardan.
Kışın giyer duvağını,bakar karların altından.
İşte bu köy benim köyüm,dere akar kenarından.
Köyümün seher vaktinde kuşları bir hoş ötüşür.
Ey Türk’üm diyen her insan, dinle atan ne diyor.
Ata ruhu aramızda, ağlayarak geziyor.
Sanmayasın sakın ha, o her şeyi seziyor.
Yapılan vahşetlerden, Ata ruhu sızlıyor.
Onlar vatanı için, yaşayan torun ister.
Dökülen çiçek yerinde bir meyve vuslata erer,
Hep yavru çıkarmak için tüm mahlukat yuva derer.
Bahar gelince yeryüzü nadide halılar serer
Yalancı bir cennet gibi İrem bağlarına benzer.
Dünyaya ilk olarak gözünü açtığın an,
Ürpererek gördün ki sırla dolu bir cihan
Bu sırrı çözmek için uğraşmış nice insan.
Her sırrın çözümünün başı Allah’a iman.
Bu bitkiler bu hayvanlar cabası akan sular.
Sen ömrümün baharı, baharın yazımısın?
Sen bahçemin gülüsün, gülün bülbülü müsün?
Sen korumun ağacı, yoksa meyvesi misin?
Sen bağımın asması, bir salkım üzüm müsün?
Ben seni seviyorum, sende seviyor musun?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!