Halil ile İbrahim

Halil ile İbrahim kardeş,
Aynı ana babadan özdeş,
Halilde iki çocuk,bir eş,
İbrahim bekar olan kardeş.

Ektiler bir zaman tarlayı,
İkiye böldü,çıkan buğdayı,
Anbara taşıdı samanı,
Halil-Kardeşim bekle dedi.

Ben çuval getireyim sana,
Biraz bekle buğdayı burda,
İbrahim daldı tatlı hülyaya,
Ağbime iyilik yapayım dedi.

Ağbimin var,çoluk çocuğu,
Bir sürü boğaz,geçim zorluğu,
Buğdayın çoğunu alsa doğru,
Kendi payımdan versem dedi.

Kattı buğdayından çokca ona,
Abisi geldi,İbrahim haydi başla,
İbrahim koyuldu anbara,
Halil ona iyilik yapsam dedi.

Ben evliyim,İbrahim bekar,
Benim kurulu düzenim var,
İbrahimin ihtiyacı var,
Biraz ona versem mi dedi.

Birbirinden habersiz attılar,
Akşam oldu bitiremediler,
Baktılar bitmez buğdaylar,
Bu işte bir iş var dediler.

Hak Celle,beğendi hallerini,
Verdikce verdi bereketi,
Günlerce taşıdı,bitmedi,
Taşıdı çoğaldı bereketi.

09.05.2012-Kırıkkale