Kaybederken insanlar sevdiğini,
Ağaç kabuğuna saklanıyordum.
İnsanları seyrederken açıyordu hayat,
Göz pınarlarımın kapağını.
Bizler oturduğumuzda Halil İbrahim sofrasına,
Onlar, önümüzdeki ekmeğe meylediyordu.
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta