Bir resim ki, bakmaya doyum olmaz,
Yemyeşil ağaçların arasında,
Kızıl, kıpkızıl bir yakut var.
O yakut ki, gülüşü,
Dünyaya bedel,
O yakut ki, öyle güzel ve de çekici...
Ay yıldızdır bayrağım
Osmanlı atalarım
Türkçülüktür akımım
Din aşkıyla yanarım
Ölsem vermem vatanı
Geçen yıl,
Ocağın son haftaları...
Hayatımın belki de en güzel haftalarıydı.
Çok güzel anlarımdı.
Çünkü o aralar tanıdım seni.
O aralar konuşuyorduk seninle tatlı sert.
O başka biriydi,
O, o değildi.
Aklında ilk günün sarhoşluğu,
Haberi alınca iyice
Yoğunlaştı.
Baktı, tıkır tıkır işliyordu.
Fistik,
Daha önce görmüş müydüm seni?
Bilmiyorum;
Ama bir yerden tanıdık geliyorsun.
Bilmiyorum,
İnsan tuhaf olur bazı anlar,
Zaman zaman çatılır kaşlar,
Nehir olur akar ahlar vahlar,
Gözlerimden de süzülsün yaşlar...
Ne vakit ki, uzansam sonsuz karanlığımda,
Akşam olmuş, yine gözlerimden boşanıyor yaşlar,
Çünkü akşam olunca, gönlümde aşk acısı başlar.
Aylar oldu ki, göremedim hiç sevdiğimi,
Hangi aşık çekiyor acaba, şu benim çektiğimi?
Ey kardeşlerim,
Ey güzel insanlar,
Her fani gibi öleceğiz hepimiz,
Ben de öleceğim,
Ölümün yüzü soğuk amma,
Yapacak da bir şey yok.
Başlamış hobi ta birinden,
Çıkıyor gibiyiz beşincisinden,
Etkilemiş göz ismi en derinden,
Bakmış, demin tabirinden...
Kalbim dolmuş reçel kokusuyla,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!