Hiçbir şey gelmiyor elimden
Yalnız, düşünceli ve suskun
Belirsiz bir arafta kalan ruhumdan
Sadece kalan yalnız çocukluğum
Eski günahlarımız dipdiri
Seni bir kalem ağzında
Senin gibi ak bir sayfada
Şiirlere söyletirim gözlerini
O gül yüzün hep aklımda
Erkenden aşındırdı aşkını
Belirsizlikler içinde hayatı
Umutsuzluklar içinde kaldı
Gel kurtar hadi en güzel şiir
Gecemi yırtan güneşim
Gülümseyişin, affıdır bütün suçların,
Gözlerin geceyi aydınlatan ayın timsali
Gül kokan narin, güzel ve ak tenin
Kıskandırır gül toplayan ellerin, elleri
Dilhundur acı çeken yüreğim
Hangi hüzünle yıkadın yüzünü
Hırçın bir yağmur yağıyor gözlerinde
Korku ve acı bir sevginin özü
Sade elem ve azap dolu sözlerinde
Kara kilit vursunlar kalemime
Bir sen varsın ilk kalemimde
Şu dağ gibi eriyen kalemimde
Hapsolmuşum kendi kalemime
Yalnızlığım sus çok konuşuyorsun,
Tapınılası gözlerine gömülmek isterdim.
Unuttuğu mezarlıklara, derinlere gömüldüm,
Yalnızlığım, konuş şimdi ne yapabilirsin?
Kırılmaz mısın ey saf kalemim
Sadece onu söylersin dinlerim
Unutulup bir zamanda gitmişim
Gözlerinden uzaklara itilmişim
Gözlerinin güzelliğine inanışım
Gel dökülelim birbirimize
Şairin kederli kaleminden
Sayfalar ağlasın ikimize
Azap dolu sözlerimize
Unutmak kolay mıdır sevgili
Haviyenin kendisidir sevgili
Uzaklardadır gül yüzlü sevgili
Yalnızlık iki kişiliktir narin sevgili
Tanrının en güzel şiiri sen misin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!