Halil İbo Şiiri - Mahmut Şevket Yurttaş

Bir köy çocuğu Halil İbo…
Bir Anadolu çocuğu.
Her hangi bir dağın dibinde,
Birbirine benzer köylerin birinde,
Üzeri topraklı, iki odalı kerpiç bir evde,
Dünyaya ağlayarak ‘merhaba’ dedi.

Anası hayvan peşinde,
Halil İbo da anasının, babasının.
Kah ayağı yalın, kah karnı aç.
Bazen evde tek başına
Bazen dağda kuyu başında.
Arkadaşları evdeki hayvanlar.
Bir de küçük kardeşleri….

Hayat çetin, yaşam meşakkatli,
Kışlar soğuk ve ayaz,
Yazlar ise sıcak mı sıcak.
Köy yerinin rezilliği de cabası.
Hayvan, davar peşinde,
Koşturur durur Halil İbo…

Lakin onikisine gelince,
Yeter der, babası
Benden bu kadar.
Bu çivisi çıkmış,
Dipsiz, yalan dünyada
Yaşadığım bana yetti.
Göçer gider ebedi aleme…
Kaderleriyle başbaşa
Tek başına bırakır onları.
Hayatın ağır yükü,
Halil İbo’ya düşer….
Geçim derdinde Halil İbo,
Üç kardeş, bir de anne başüstüne.
Kardeşlere hem abi, hem de baba Halil İbo…

Dertler büyür günden güne bir bir,
Yıllar geçer acı acı, zalimce.
Çakı gibi asker olur çelimsiz Halil İbo.
İlk yemeği çavdar ekmeği ile mercimek çorbasıymış.
Onun da mercimeği pişmiş, taşları pişmemiş.
Elli lirayla asker olur,
Otuz lirayla tezkere alır Halil İbo…

Halil İbo anasının yiğidi, genç, delikanlı,
Kardeşlerine kol kanat, gölge olur Halil İbo…
Serde de gençlik var ya,
Hayaller kurar, yavuklusu olsun ister,
Çoluk çocuğu olsun ister.
Ama neyle, hangi parayla?
Babasızlık bir yana, garibanlık diğer yana…

Sıra evlenmeye gelir,
Ama kim kızını verir ki garibana?
Talih bir kıyak geçer Halil İbo’ya,
Naciye’yi görür bir düğün yerinde.
Gönlü akar ondan yana.
Düşlerini süsler onunla,
Hayaller kurar mutlu ve umutlu.
Adı Naciye ama Fatma derlermiş.
Olsun… Ne fark eder ki… Onunla olduktan sonra…
Varlıklıymış babası. Halil İbo’nun canına minnet.

Lakin Fatma nazlanır, ıı ıh der, olmaz der.
Kendini ağırdan satar, nazlanacak ya…
Babası razı eder Fatma’yı. Yalanı dolanı yok,
Sözünün eri, çalışkan çocuk der.
Halil İbo’ya koltuk çıkar kayınbabası.
Terfi eder darlıktan varlığa Halil İbo…
Varlıklı, rahat bir hayat bekler onları…

Çocuklara karışır Halil İbo, üç oğlu olur.
Onların derdine yanar olur.
Çocukları büyür, Halil İbo’nun
Dertleri de onlardan daha çabuk büyür.
Kendisi üç yıldan fazlasını okuyamamış Halil İbo..
Okumak hep içinde uhte kalmış.
Köy yerinden kurtarıp,
Okutmak istemiş çocuklarını. Ama nerede?
İner dağdan ovaya…

Gelgelelim hayat hep güllük gülistanlık değilmiş.
Zalım, gaddar ve acımasızdır, kumar oynarlar.
Hayat şartlarını döker masaya,
Blöf çeker Halil İbo’ya, beş benzemezle…
Görür kartları Halil İbo, kaybeder.
Yolu gurbete düşer Halil İbo’nun,
Tenzil-iterfi eder varlıktan darlığa.
Kendisi okuyamamıştı ya Halil İbo,
Canını dişine takıp okutmuş çocuklarını,
Fatma’sıyla beraber. Yanında hep o varmış.
Büyük oğlunu mühendis yapmış,
Küçüğünü de öğretmen.
Çocuklar okumuş okumasına da
Hasretlik günleri dayanmış kapıya.
Oğlunun birini salmış gurbet ellere,
Birini de Anadolu’ya…
Ortanca’yı da yanında tutmuş,
Dert ortağı diye…
Yaşlar ilerledikçe günden güne,
Eli kolu olmuş Ortanca oğlan, Halil İbo’nun.

Şimdi ulu bir çınar gibi Halil İbo…
Bir dalı Avrupa’ da, bir dalı Anadolu’da.
Kendisi de doğduğu yerlere yakın.
Ağzında hep dua: Allah sağlık versin,
Bastığınız yerlere iyi bakın…

Şimdi Halil İbo’nun bir Allah’ı,
Bir de vazgeçemediği,
Fatma’sı var yanında.
Ortancası da sağında solunda pervane,
Dahası yollarını gözlediği,
Oğulları ve torunları…

Bugün dünyanın
Sayılı zenginleri arasında Halil İbo.
Dünya malında gözü olmayan,
Fazlası adamı bozarmış.
Var ile yok arsında,
Gönül zengini, kendisi öyle diyor…

Ama ne çare…!
Hayat öyle ya da böyle devam ediyor.
Hasretlik gözündeki feri almış.
Dizlerinin bağını çözmüş,
Gurbet belini bükmüş Halil İbo’nun…
Hayata hep tebessümle bakan adamın,
Her daim nemli gözleri şimdi.

Allah sana uzun ömür versin Halil İbo,
Allah sana sağlık versin…
Allah sana sabır versin Halil İbo,
Allah sana cennetini versin…
Babalar Günün kutlu olsun Halil İbo,
Babalar Günün kutlu olsun BABA…
Öğretmen Oğlun. 06/06/2006 – Manisa

NOT: Bu şiir yazıldıktan sadece dört gün sonra (10/06/2006) dert ortağı dediği ortanca oğlunu, tam yedi ay sonra da (10/01/2007) Fatma dediği Naciye’sini kaybetti. 02/11/2013 te de kendisini…
Allah sana cennetini versin Halil İbo… Amin.
Seni çok özleyeceğiz Halil İbo…