Halil Gülel Şiirleri - Şair Halil Gülel

Herkesin ikramı ikram sayılmaz
Kibir edip yok yoksulu kırma ha!
Verilenle yetin belki doyulmaz
Kim bilir, belki de yoktur, sorma ha!

İnsana deveyi verirsen yutar

Seher vakti vardım yâr kapısına;
Açmaz ki ne desem boşuna güzel...
Gül toplayıp şerbet döktüm tasına
Içmez ki ne desem boşuna güzel...

Ilahi buyruğa uydukça özüm,

Yandıkça yürekte aşkın ateşi
Ağlayıp yanarım o bilmez ama...
Deryalar doldurdu hasret gözyaşı
Bir mendil uzatıp o silmez ama...

Periler güzeli yaşar baharda,

Çekerse çileyi yanarak aşkla;
Olgunlaşır insan pişer gönülde.
Sarılıp hayata sımsıcak şevkle
Zevk alır dünyadan coşar gönülde.

Inişli çıkışlı hayatın yolu,

Ahlaka aykırı yoktur işimiz
Severiz helali doğru yoldayız.
Aykırı ahlaka dim dik başımız
Söz verdik ezelde aynı haldeyiz.

Biliriz, tanırız en evvel Hakk’ı

Taş bastım yüreğime sabrettim senin için;
Çok beklettin gelmedin, ağladım için için...
Bal akıyor dilinden gülümsüyor gözlerin
Kavuşmayı beklerken niçin terkettin niçin?

Orkideler elinde şenlik ister ilinde,

Ne kadar kar yağdı ne kadar başa;
Dizlerim çözüldü iş kola kaldı...
Bin hasret yüklendi, kor döktü düşe
Yorum çok karanlık bir fala kaldı...

Yüreğim doludur aşk ile yine,

O şirin güzeller sardı çevremi;
Bir sana meylettim bir sana dilber.
Ömrümce taşıdım gönlümde cevher
Alem bilmez bu aşkı sır sana dilber.

Bir bez gördüm bir kez dünya gözüyle,

Irakta zannetme ateşi közü;
Bu yangın büyürse bizi de yakar.
Bir baksan görünür komşunun yüzü
Her yanda bir inat özü de yakar...

Kara elmas derler neftin adına,

GÜL YETER BANA

Vallahi gözüm yok köşkte, sarayda;
Gerçeğe götüren yol yeter bana...
Aşk derdiyle meşgul gönlüm her ayda
Bülbül oldum bülbül gül yeter bana...