Halil Dikme Şiirleri - Şair Halil Dikme

Tamam gidiyoruz bayan;
Bulamasın hiçbir çocuk,
onlar için yazdıklarımızı vasiyetimizi de hazırladım.
Kağıtlarım maden işçilerine,
Kalemim bayağı bi piçe,
yazdıklarım ve tüyüm şeytana mirasımdır.

Tanrılar beni sevmezler...!

Hem; ben o kadar çirkin değilim,

Kocaman asalarımda yok.

Gitme...
Gidersen;
Senin için özenle seçtiğim cümleleri
beyaz sayfalara aktarırken
Avuçlarımı sıka sıka
Kalemimi kanatırcasına

gözbebeklerimi büyüttüm senin için al senin olsun...
görmekten korktugun her şeye bakar..
.tutmaktan çekindigin şeylere de çocukca sarılır diye..

bak sokakdayım;
üstüm başım sen dolu;
kaldırımları deşiyorum.
yeraltında mızıkaların kaplı...
mızıka çalıyorum...! !
sen geliyosun yeryüzüne...

diyemediklerim, seni... deyip susuşlarım
bakıpta görmediklerin
görmeden hissettiklerim
ayaklarına kapanıp kaldırmadıgın
lanet olası bütün duyguları yaşarken bile
...ve her şeye rağmen

sana sesleniyorum uzaklardan
hiç ummadıgın kadar uzaklardan
son soluklarım bunlar
seni anlatmak için son nefes alıp verişim
sigarayı ilk beynimle çekişim
dur yalan söyledim gelme buralara

kim bilir;
belki de ruhsatsız bi gecekonduya;
habersiz çıkarılan yıkım emrine karşılık yapılan son isyandı; aşk....

hastalıklı bedenim arasından en çok sevdiğim hastalığımdı; miyop…

uzağa bakınca her şey flu,HER ŞEY SEN...

işte sonsuzluk gözlerimin bitiş çizgisinde…

Parmak uçlarından üşürüm ayazlar korkutmaz beni...

çığlıklar atarım meydanlarda sessiz sedasız şarkılar söylerim..

Güneşin kanatlarını keserim