En iyisi kapatıp gözlerimizi
Zamanın bize iyi bir son yazmasını beklemek
Çünkü yalnız o
Birlikte yarattığımız sinerjiyi
Dinginleye bilir
Ne zaman zamanın hızlılığından dem vursak
O zaman başlıyor kendimizle söyleşimiz
Bir yanımız hep uçarı çılgın
Diğer yanımız temkinli duraksama heveslisi
Her şey ilk cümleye ve ilk atılacak adıma kaldığında
Bir ağaç dalından bir yaprak düştü nehir yatağına
İrade denilen şey sürüklenmeye başladı ırmakta
Uzak bir ülkenin rüzgârı şekillendirmeye başlayınca yönünü
Aşk dedi bazıları buna kimileri geçici heves
Ama taşımaya devam etti ırmaklar
Her geçtiği yerden taşı toprağı
İlerlemek için kalıplaşmış
Fikirleri bir yana bırakıp
Doğal akışında giden bir nehir gibi
Sürüklenmeyi bilmelisin
Her düşüncenin
Katı tuğlalarını kırıp
Süzülürken yalnız gökyüzünde
Girdi koluma usulca
Beyaz bir turna
Gel gidelim dedi
Yolları aşıp
Küçük bir çocuk gülüyor
Yıkılmış bir şehrin
Hüzne çalmış havasına inat
Biten düşlerin kıyısında
Küçük bir çocuk gülüyor
sanırım seni düşünmek
kalabalıkta farklı bir sessin peşinden gitmek gibi
hareket eden nesnelerin bir den durması gibi
yalnız yağmurun sessinden ibaret bir 45 lik dinlemek gibi
bir şey
10,01,2013
Gülmek zor olur kimi zaman
Gözyaşları akmaya karar verince
Bazen bir sıkıntı sarı verir tüm benliğini
Sanki gömülmüşündür toprağın yedi kat altına
Uzatırsın elini bir fidan gibi gök yüzüne ama
Yazacak bir şeylerim olmalı sanırım
gözlerim duvarlara yazıyor aklımdan geçenleri
konuşmak zor olmalı ki kimi zamanlar
sessizlik sarı veriyor bedenimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!