Hey rüzgar ne bu acelen
Dur biraz
Nereye gidiyorsun böyle
Tozu dumanı birbirine katıp
Dur biraz
Soluklan bizim ellerde
vurulur yüreğin bir gece yarısı
susar tüm şarkılar
söylemek ister dilin
bir yarım cümle
mühür olur dilin
Ne ararsın cenneti gökyüzünde
Ne boş yere çırpınırsın olduğun yer de
Kaldır bir başını bak bulunduğun yer de
Cennette sensin cehennem de
Ne kadar saklamaya çalışırsan çalış
Kapanmıyor hiç bir açık yara zamanla
Kapatıp ışıkları ne kadar karanlığa saklasan da kendini
Umursamıyor kimse seni
Ne kadar yol kat edersen et
İçimde çalan şarkı hükmediyor beynimi nereye adım atsam yadırgıyor adımlarım gittiği yolu
Nasıl olursa olsun emin olduğunuz bir şey
Bir gün tüm karanlığı aydınlata bilir inanın buna
Pek karmaşık değil dünya ve de çok kutuplu
Önemli olan her sabah adımlarınızı ön yargısız atmanız
Bırakın tüm her şeyi bildiğini söyleyen insanları
Kendiniz her gün
Şimdi boğazımı düğümleyen sözcükleri bir kenara bırakıp aça bilsem ellerimi gökyüzüne
Gecenin tüm karanlığına inat güneşi bula bilsem yüzün de
Sanki sonbahar mevsiminde bedenim dökülüyor yüzümden gülümsemelerim
Nereye adım atsa ayaklarım kime çevirse yüzüm yüzünü hep aynı yağmurları
Çağırıyor pencere kenarına umutsuzca gözlerim
Güneş her şeye rağmen
Bize her seferinde aydınlığı getiriyorsa ve
Tüm onca dökülen göz yaşına rağmen
Bir yerlerde birileri gülmekten vazgeçmiyorsa
Daha yaşayacak çok şey olduğunu fısılda kulaklarına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!